Γενικά
Τα φρούτα αποτελούν βασικό και απαραίτητο συμπλήρωμα στη διατροφή μας αλλά, όπως όλα τα τρόφιμα, κρύβουν κινδύνους που τις περισσότερες φορές οφείλονται στην καταστρεπτική ανθρώπινη παρέμβαση. Η εντατικοποίηση της γεωργικής παραγωγής συνεπάγεται την υπερβολική και πολλές φορές αλόγιστη χρήση μικροβιοκτόνων φυτοφαρμάκων και αζωτούχων λιπασμάτων που αλλοιώνουν ακόμη και τη φυσιογνωμία των φρούτων. Τα παραγόμενα νιτρικά κατάλοιπα έχουν αποδεδειγμένα παρεισφρήσει στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα μολύνοντας έτσι και τα αποθέματα του νερού. Εκτός όμως από το νερό, τα καρκινογόνα νιτρικά κατάλοιπα των φυτοφαρμάκων επιδρούν άμεσα στους καρπούς των φρούτων. H αλλοίωση των φρούτων όμως δεν οφείλεται αποκλειστικά στα φυτοφάρμακα. Στον αγώνα δρόμου για την προμήθεια των μεγάλων αστικών κέντρων με απεριόριστες ποσότητες φρούτων οι πολυπόθητοι καρποί φθείρονται. Δεν είναι λίγες οι φορές που ψάχνοντας τους πάγκους των λαϊκών αγορών και των συνοικιακών οπωροπωλείων ανακαλύπτουμε φρούτα που έχουν γρατσουνιστεί ή χτυπηθεί κατά τη διαδικασία μεταφοράς τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να καταναλώνουμε φρούτα, απλώς να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά.
Επικίνδυνες ουσίες στα φρούτα
Τα φρούτα συμπεριλαμβάνονται στις τροφές εκείνες που μας εφοδιάζουν με όλες τις απαραίτητες βιταμίνες, πρωτεΐνες και ιχνοστοιχεία που είναι αναγκαία για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού. Όταν τα χημικά στοιχεία που περιέχονται στα φρούτα δεν ξεπερνούν τα φυσιολογικά όρια, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την κατανάλωσή τους.
Οι μπανάνες περιέχουν περιττή ποσότητα σεροτονίνης που πρέπει να διασπασθεί από τον οργανισμό για να αφομοιωθεί ευκολότερα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να καταναλώσουμε πολλές μπανάνες μαζί. Λεμόνια, σταφίδες και βερίκοκα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε κιτρικό οξύ. Σταφύλια και ξηροί καρποί περιέχουν ελαγικά οξέα. Τα κιτρικά και ελαγικά οξέα και οι τανίνες εμποδίζουν την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών από τον οργανισμό. 0ι σύνθετοι υδρογονάνθρακες, όπως η λιγνίνη, η κυτταρίνη, η πεκτίνη, το πολυσακχαρίδιο της πεντοζάνης και το πολυσακχαρίδιο της εξόζης, είναι εξαιρετικά δύσκολο να διασπασθούν. Δίνουν, δηλαδή, περιττό βάρος. Οι σταφίδες περιέχουν εξαιρετικά μεγάλα ποσοστά λιγνίνης, εξόζης και κυτταρίνης. Τα βερίκοκα περιέχουν πεκτίνη και οι καρύδες περιέχουν αρκετή κυτταρίνη. Τους ευκολότερα αποσυντιθέμενους υδρογονάνθρακες περιέχουν το πεπόνι, το κεράσι, ο ανανάς, το δαμάσκηνο, το πορτοκάλι, το μανταρίνι, το μάγκο, η παπάγια, το ροδάκινο και η μπανάνα.
Φυσικά υπάρχουν και ουσίες που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καθόλου στα φρούτα. Π.χ., λόγω της υπεργονιμοποίησης φράουλες και μήλα μπορεί να περιέχουν νιτρώδη εστέρα. Επίσης τα αποξηραμένα φρούτα πολύ συχνά θειαφίζονται. Τρανό παράδειγμα είναι το βερίκοκο που ψεκάζεται με θειάφι για να πάρει ανοιχτό πορτοκαλί χρώμα αντί του φυσικού του που είναι καφέ πορτοκαλί. Τα βερίκοκα που δεν ψεκάζονται με θειάφι είναι επίσης γευστικότερα από τα υπόλοιπα.
Ο καταναλωτής πρέπει να εντείνει την προσοχή του ως προς το είδος των φρούτων που βρίσκονται στη διάθεσή του. Πρέπει να είμαστε γνώστες των εποχικών φρούτων. Πορτοκάλια και μήλα έχουν σίγουρα υποστεί αλλοίωση καθώς η εποχή τους έχει προ πολλού περάσει. Ύποπτα για αλλοίωση θεωρούνται και τα κεράσια καθώς επίσης τα αχλάδια και τα ακτινίδια. Άφοβα μπορείτε να γευθείτε καρπούζι, πεπόνι, σύκο και μπανάνα. Πρέπει βέβαια να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στο μέγεθος του φρούτου το οποίο δεν πρέπει να είναι υπερβολικό.